nail'in günlüğü_2;

nail'imle birlikte geçirdiğimiz üçüncü gün; yine ofisdeyiz;

gün boyu dart oynadı az biraz boyama kitabı ile meşgul oldu;

yaptığı komikliklerle gelen misafirleri güldürdü :) gündüz uykusuna hiç niyetli olmadı :)

son saatlere doğru halacım saatin büyük çubuğu 3 den 9 a gelene kadar şurada uzan dedim de

-gözlerim açık olacak ama.. :) deyip yattı biraz; işten sonra ayşe halası ile buluştuk bu sefer zeynep kamilde, annemin oradaki bir butikden sipraişleri vardı.. yani nail ile birlikte babaannesine ciciler almaya gittik;

yol üzerindeki bu harika parkda mola verdik;
çok güneşli idi o gün; eridik sandık yollarda;
işimiz bitince ayşe ablamlara gittik; nail'in ikinci akşam sefasıda burada olacaktı;
ama kendisi eve girince amcasının uyuduğu koltuğun yanındaki koltuğa oturdu;
elinde sakızı ile :) ve ben mutfaka bir bakayım geleyim diyene kadar uyudu orada :)
o anlarını fotoğraflayamadım; yemek hazır olunca uyansın diye uğraştık ama olmadı;
ayşe ablam bize bu nefis patlıcan kızartmasını yaptı; oğlu murti de ona yardım etti;
emeklerini es geçmemek lazım ve onun elinden tavuklu mantar sote yedik;
nefisti; ve ablamın speciallerinden biri; künefe;
nail geceyi uyuyarak geçirdi; ablamın yeğenleride geldiler ama uyanmadı genede :)
uykuda eve gitti ve gözleri açıldı eve vardığımızda; hani film izliycektik hala dedi :)
saat 1 civarı mecbur açtık bilgisayarı bulduk arka sokaklar dizisinin bölümlerini;
koyulduk izlemeye; sonra bir ses: - halaaaa.. ben acıktım :)
ben sayıklaya sayıklaya ancak 3,30 a kadar dayandım ve sonra onu uyumamız gerektiğine,
ikna ettim ve sabah ikimizde sürünerek kalktık;
ofise geldik kahvaltı v.s. derken işe geç gelen diğer ofis arkadaşlarım yüzünden;
geç kalacağız diye gerildim biraz ama hareme vardığımızda attım üzerimden o hissi;

ve yakışıklımızın fotolarını çektim; o kadar sıcaktı ki anlatmam;
bir ara ayakkabılarım eriyip yere yapışacağım sandım vallahi...

tatlışımı özleyeceğim; birazda ayırlığın verdiği burukluk vardı içimde;

özlem çok ağır bir duygu benim için; yıllardır gurbettekileri özledim;

yada gurbette olup sıladakileri; ama kader işte katlanmak gerekiyor;

birlikte olduğumuzda eğlenip bu ağırlığı hafifletmeye çalışıyoruz işte elimizden geldiğince;

otobüs geldi gelin diğer velet ile :) ama ne velet!! karşıdan bindiler bende haremden nail'i onlarla

buluşturdum; ama o velet otobüsün bütün kapaklarını açtı kapadı iki dakikada;

yolluk aldım size dememe kalmadı elimdeki poşeti yırtarcasına karıştırdı;

bişi aldı yicem diye tutturdu annesi kızsada fayda etmedi;

nail'in elindeki topa saldırdı anlattık ikna edemedik birlikte oynarsınız dedik ama nafile ağlamaya başlayınca topa ben el koydum; :))

hareket saati geldiğinde otobüsün içinde onlar ben dışında uzun bir süre el salladık birbirimize;

güneşin parlaklığı ile zor farkediliyorlar; K nın üzerinde bulutların içindeler;

:)) kolaj çalışması gibi oldu bu fotolar çok sevdim;

yaramazlığının yanında acaip akıllı ama ufaklıkda; susuz getirir götürür cinsinden :)

orada mızıkcılık etmeseydi fotolarını çekecektim ama :) olmadı işte !!

bu sabah vardılar evlerine; annem kavuştu torunlarına, biz ayrıldık :)

kısmet bir sonraki buluşmaya;