ah.. fitnat'ım ah..

 

1872 yılından bize uzanan satırlarda okudum bu aşk öyküsünü.. fonda dönemin yaşam tarzı, manzara istanbul.. 

talat ve fitnat bize aşkı anlatıyor.. ve aynı zamanda önyargının, gördüğünün ardındaki manayı çözememenin sonuçlarını.. 

karşındakinin doğru söylediğini nasıl anlarsınız? yada doğru söylemediğini.. 

hem inanmama hem de kendince yorumlama.. sonuca götüren tüm bunları daha fazla açıkça yazmıyorum, henüz okumayanların hevesi kaçmasın diye.. 

okumaya vakti olmayanlar için hatırlatmak da yarar var; TRT Dinle 'de sesli kitap olarak var dinleyebilirsiniz.. 

♥

sevgili nesli ile birlikte okuduk dinledik.. 

taşıma çantaları..

 

taşıma amacı ile tasarlanan çantalar.. (yani çanta zaten bir şey taşımak için değil midir?) 

geniş iç hacim, uzun taşıma sapları.. günlük kullanım için olanların iç cepleri olmaz ve fermuarsız olur, genelde.. bunlara alışveriş çantaları deriz.. 

fermuar ve iç cep olunca davet çantalarına kadar varıyoruz.. 

yani sonuçta çanta.. 

taşımaya yarayan nesne.. 

yani herkesin evinde zaten en az bir tane mevcut olan bu nesne'nin üzerine adını yazınca başka bir şey oluyormuş onu bu sene öğrendim..  öğrenmenin yaşı yoktur derler.. 

tote = taşımak 

tote bag = kadın çantası 

tote bags = bez çantalar

the tote bags = bez çantalar 

şimdi bekliyorum; ayakkabıların üzerine de ayakkabı olduklarını yazsalar da yanlışlıkla şapka olarak kafamıza geçirmesek...

biliyorum bunlar hep kapitalist sistemin sonuçları.. ve bende sevmediğim halde sisteme ister istemez dahil oluyorum bilerek bilmeyerek.. ama bu çok fazla geldi bana.. ünlüsünden ünsüzüne, yaşlısından gencine bu kadar çok akıma kapılmak nedir bilemedim.. mantık nerde.. zevk nerde.. tarz nerde.. 

moda demeyin.. moda'nın sözlük anlamı geçici yeniliktir.. 

bu kadar kısa geçilemeyecek bir konu olsa da zaman zaman yeniden dönüş yaparız.. artık şimdi yazmaya başlıyorum demeden yazmaya başladım ve bir daha da demeyeceğim.. 

aklıma geldikçe buradayım, 

aklınıza geldikçe buradayım.. 

sevgiler ♥

(fotoğrafta ki çantayı  ben dikmiştim uzun yıllarda kullandım, fermuarsız ve içi bol cepli. yenisini dikerken ölçü olsun diye atmadım. )

bir yıl daha geçti ömürden;

 

günleri saymadım ama saatleri saydım bu sene.. trene bindim kaçta ineceğim? otobüs beş dakikaya gelir yetişebilecek miyim?

biliyorsunuz mesafeden kaynaklı durum değişikliği yaptım.. yoğun olmasa da işe gidip geldiğim mesafe kısa olunca okuma başarım yüzde doksan düştü.. son bir ayda sadece bir kitap okudum.. pardon başladım.. artık evde okuma zamanı planlaması yapmam lazım.. 

ne diye geldim neler yazıyorum.. trenle gidip gelirken bir yaş daha yaşlandım.. heh şimdi doğru yere bağlandım.. bu blog dünyasından kazandığım dostlarımla harika bir doğum günü geçirdim.. fiziken bir arada olmasak da; telefon ile mesaj ile sürpriz gelen çiçekler ve kargolar, kahve ve pastalar ile.. 

gruptaki doğum günü olan dostlar için sürprizler hazırlarken daha farklı hissediyordum bu sefer sürpriz yapılan kişi ben olunca çok daha farklı hissediyorum.. birincisi nasıl çabaladıklarını tahmin edebiliyorum.. 

yeni iş adresimi taşınma durumu olduğu için paylaşmamış ancak nerde olduğumu bilsinler diye yine de bir kişiye vermiştim :) kahve geldi pasta geldi işyerine.. hayır yani paket servis gelebilecek yakında bir starbucks olduğunu bile bilmiyordum.. 

eve gelince kapıda bekleyen kargo kolisinden bu ciciler çıktı.. 

bi konuşmamızda hasibe çift kişilik yorgan kullandığımı netleştirmiş, çift kişilik nevresim takımı almışlar.. fotoğraf için yatağın üzerine serdim.. renkleri ve deseni çok beğendim.. 

ama bu güzellik de başka bir vurdu beni kalbimden.. dışı ayrı içi ayrı.. (kese hemde krismıs desenli kese için hasibe çok teşekkürler bacım) konya'dan (nesli) dört motif birleşip yola çıkmış.. yozgat, kayseri (mavilale, sevgi, azize) bursa (hatice, sevcan, nurten) , tekirdağ (özge, fatma), eskişehir (gonca, gönül), izmit'i (nuray) geze geze motifler arta arta bütün olup bana gelmiş.. defter gezdirdik, kitap gezdirdik ama örtü gezdirmemiştik grupta.. bunda sadece kullanma emeğim olacak gerçi.. ama yıllar boyu dostlardan gelen harika ve anlamlı bir güzellik olarak baş köşede yerini aldı bile.. 

akşam yemeğine kardeşime gittim,
gelin kız kübra'nın annesi de aynı gün doğmuş birlikte pasta kestik..

eve geldim kapıda bir güzellik daha,

sevgili dostum rabia sarı papatyalar ile günün heyecanını geceye taşıdı.. 

ağzım kulaklarımdaydı uyuyana kadar ki hiç bitmesin istedim bu gün..

birkaç gün öncede nesli ile hasibe'nin organizesi ile

bu sanatsal içi çikileta dolu kutu kargo ile gelmişti.. 

paylaşmak için günü bekledim.. 

hala bir paket var evde ama daha vakti gelmemiş aç denilmesini bekliyorum.. 

siz ne kadar bekleyebilirsiniz size gelen bir paketi açmak için?

bu sevimli defterin içinde de örtünün hikayesi var.. 

en sonuna da duru imza attı.. 

daha bitmemiş dün akşam eve gittiğimde bir paket daha beni bekliyordu kapıda..

hatta bir tane de bugün bekliyor.. 

akşama fotoları ilave edeceğim.. 

♥

yeni yıl meleklerim;

yeni yıla örerek girdim.. örgü ip ve faaliyet sevdalısı olarak farklı bir giriş düşünemedim bu sene.. totem yaptım.. bu sene daha çok şey örmek istiyorum.. şey demek basit oluyor biliyorum, ürün, güzellik demek daha hoş olur.. emek verilmiş bütün güzellikler.. 

her yıl bu meleklerde gözüm olur ama örmek bu yıla kısmet oldu.. kardeşimin evinde toplaştık yemek çay muhabbet.. evden çıkarken klasik hareket aslında önce düşüncem şöyle oluyor; oturduğum süre içinde ne yapacağım? boş mu duracağım.. aman allahım asla olamaz.. :) 

örgü bağımlılarının tipik refleksi herhalde bu.. hemen kırmızı yeşil beyaz ipleri çantama attım ve iki tığ, birde makas..

eve geldiğimde de dikip ışıktan yaptığım ağaca astım.. 

nako solare ile ördüğüm için biraz küçük oldular ama sevdim, en azından ağaçtaki diğer süslere uygun boyutta oldular.. 

bu yeşil ipi de çok seviyorum.. kaktüs çok ördüm bu yeşilden.. ama nako'nun artık üretmediği bir seri.. en son aldığım bilgi bu yöndeydi.. ama benzer dokuyu başka markalarda üretmiş bir kere denk gelmiştim ama nako solareyi sevdiğim için alıp denemedim.. adı aklımda bile kalmamış.. şimdi sıradaki yüncü ziyaretinde kalanlar varsa onları toplamak ve alternatif markaları bulmak hayalindeyim :)

toplu gösterim 🌲

 

kaynak ve detaylı anlatım için buraya tık tık

kadeh kaldırmak yada tokuşturmak..

 

günümüzde hep alkol ile ilişkilendiriliyor kadeh kaldırmak, kadeh tokuşturmak.. benim için böyle bir sınırlama yok, bütün içecekler ile yapabilir diye düşünüyordum.. sonuçta neşeli bir anda aynı ortak fikre karara yada duyguya varıldığının onayı, sözü yada kabul edilişi gibi bir şey olarak düşünürüm..

geçenlerde karşıma çıkan bir yazıda, kadeh kaldırmanın, tokuşturmanın eski çağlarda kendini korumakla ilişkili olduğunu öğrendim.. şöyle ki gidilen yerde ikram edilen içeceğin içine zehir konulup konulmadığını anlamak için kadeh tokuşturulur ve o hızla sıvıların bardaklar arası transferi sağlanırmış.. böylece ev sahibinin tokuşmaya katılması içeceklerde zehir olmadığının kanıtı olarak değerlendirilip rahatlıkla içilirmiş..  ortalığa döküp saçmak boşuna değilmiş yani.. 

bir diğer rivayete göre de bardakların birbirine vurduğunda çıkan sesin kötü ruhları korkutup kaçırdığına inanılırmış.. tahtaya vurmak gibi.. 

diğer bir rivayet yine ruhlarla ilgili; dökülen içkileri ruhlar içer insanları rahat bırakırlar diye düşünülürmüş.. 

korkuyorum ben şimdi tokuşmaya devam edelim mi etmeyelim mi? 

ruhlar, gidin ya benden uzak durun dakikada elli tokuşturma yaparım söz :)

emeklilikte yaşa takılanlar..

Emeklilikte yaşa takılanlar (EYT) sorunu 1999 yılında çıkartılan 4447 sayılı yasayla başladı. Türkiye’yi işsizlik sigortası fonu ile tanıştıran kanun ile emeklilik yaşı kademeli olarak artırıldı. Anayasa Mahkemesi’nin (AYM) iptal kararıyla kademeli geçiş süreci 2002 yılında çıkartılan ikinci yasayla çalışanların lehine biraz daha iyileştirildi. Emeklilik yaşının uzatılmasından etkilenenlerin sayısının ilk yıllarda az olması, 2000 – 2001 yıllarında yaşanan ekonomik kriz süreci dolayısıyla ilk başta yasaya tepkiler cılız kaldı. Emeklilik yaşı yaklaşan ancak emekli olamayanların sayısının artmasıyla tepkiler de giderek çoğaldı. 

yıllar geçti; ne çok konuşma, eylem, başvuru, miting yapıldı ne çok bayrak sallandı.. bu kadar çabadan sonra yıllardır bekleyen emeklilikte yaşa takılanlar dün akşam açıklanan yasa düzenlemesi ile çözüme kavuştular.. artık yılı ve prim günü dolanlar başvuru yapıp emekli olabilecekler.. düzenlemenin yapılacağı sıcak takipte olduğundan gün eksiği olanlar son iki haftadır ssk'da kuyruklar oluşturdular bile.. kadınlar doğum, erkekler askerlik borçlanması ile açıklarını kapatma çabasına girdiler.. neyse ki toplamda kabul edilen prim gün toplamı 5bine çekilince hem kadın hem erkekler rahat bir nefes aldılar.. 

bende.. 😊

2018de yirmi yılımı ve gün sayımı doldurmuştum.. nasıl onca yıl çalıştım, ne zaman geçti onca yıl derken eyt bekleyişimde beşinci yılını doldurdu.. zaman su misali akıp geçiyor.. yalan dünya dönüyor.. şimdi olduk olmadık, başvurduk vurmadık, bağlandık bağlanmadık derken bi bakmışız sene sonunda bu günü yaşayalı bir yıl olmuş diye anacağız.. 

"emek olmadan, yemek olmaz" 

evet aylardan ağustos ve maaşım bağlandı :) 

saygı mı korku mu?

bir insana saygı duymak mı yoksa ondan korkmak mı.. hangisi o insana olan bağlılığı artırır.. ben olumlu güdüleme taraftarı olduğum için saygı duymanın bağlılığı artırdığına inanıyorum.. bu şekilde kazanılan saygı daha kalıcı bir bağlılığa dönüşür.. en azından aynı ortam paylaşıldığı sürece.. 

mesela bir çalışan patrondan korktuğu için işe vaktinde geliyorsa bana göre hiç gelmesin daha iyi.. bence işini sevdiği için gelmeli.. bu da iki şekilde olur, birincisi yaptığı işi gerçekten kendisi seviyordur, ikincisi işi ona patronu sevdiriyordur.. bu ikisinin bir arada olduğu zaman ki iş verimliliğini hayal bile edemiyorum.. bu tarz çalışma ortamında çalışan kişi iş dışında kendini motive edecek fazlaca bir şeye ihtiyaç duymaz.. mutlu zamanlar geçirir, hobileri ile uğraşır ertesi sabah yeniden severek işine gelir.. öyle ki hafta sonu olduğunda bile bir an önce pazartesi olsa da işe gidip işimi yapsam diye düşünür..

ama korku ile işe bağlanılan çalışan hep cumayı bekler, işten uzaklaşacağı anın hayalini kurar.. bunu yaşayan çalışanlar için cuma sabahı çok kutsaldır :) bazı işyerlerinde altıncı gün çalışıldığını biliyorum tamam o zaman son iş gününün sabahı diyelim.. ne tadına doyulmaz bir sabahtır o..  akşam olmak bilmez değildir.. akşam olsun da istemez aslında çünkü en keyif aldığı gün o gün olur.. ertesi gün uzaklaşacak olmanın hüznü bile gelir son saatlerde.. ama son saat artık özgürdür.. pazartesi sabahına kadar başka bir gezegende olacakmış gibi hafifler.. 

bunun ardından yaşanılan pazartesi sabahı sendromları da yadsınamaz bence.. 

" hiçbir şey, korkuya dayanan saygı kadar iğrenç değildir.." (albert camus)

eskiyen yıldan, yenilenen başlangıçlara..

 

evi taşıdım kendimden geçtim :) yol çok uzun oldu.. baştan iş saatime uygun nasılsa yetişiyorum dedim, mesafeyi görmezden geldim cesaretle.. yollarda kitap okuyorum dedim eğlendim.. ama süre geçtikçe zorluklar olmaya başladı.. erkenden işte olmam gerektiği günler olamadım.. hesaplayıp çıksam da bi şekilde geç kalmayı başardım.. 

yani diyeceksiniz ki biz beşte altıda kalkıp yollara düşüyoruz sende düşseydin, ne kadar nazlısın.. nazla alakası yok, yaşadıklarımla alakası var.. uzun yıllar erkenden kalktım bende herkes gibi.. üretim olan yerlerde çalıştım servisle işe gittim herkes gibi.. ama herkes gibi iş saatine bağlı kalmadım ben.. iş bitmeden eve gidemedim.. gerekmediği halde çok mesai yaptım.. gerekmediği diyorum çünkü bunu kıskanan insanların yaftalamasıydı bu bana ve sanırım çalışmaktan en keyif aldığım en çok çalıştığım ama en çok eğlendiğim yerden bu yafta bu kıskanç insan yüzünden istifa etmiştim yıllar önce.. sonrasında girdiğim yer beni insansal muamele konusunda tatmin etmeyince ayrıldım, sonrasında da en uzun süreli çalıştığım yere girmiştim 2006 yılında.. 2020 de tasfiyeye kadar da çalıştım orada.. 

huzur bulduğumda istikrarlı çalışırım ben sonsuz süreli.. hiç çıkmayacakmışım gibi.. o yüzden kapanana kadar çıkamadım o işyerinden.. aslında o demek soğuk geliyor bana onca yıldan sonra kendi işyerim gibi olmuştu aslında.. ayrılırken herkes en fazla bi koliye koyar elinde taşırlar masalarındaki eşyalarını.. ama ben kutulara sığamadım elde taşınacak gibi de olmadım :) nasıl yerleşmişim nasıl benimsemişim siz düşünün.. 

sonrası için bi hayal kurmuştum aslında ama zamanla değişen koşullar beni yine savurdu bir yerden bir yere ve evime yakın bir işe geçiş yaptım.. daha yeni.. her şey yeni.. 

bu yıl değişim yılı oldu.. sonsuza kadar oturacağımı sandığım evden taşındım.. sonsuza kadar çalışacağımı sandığım işten ayrıldım.. hep radikal kararlar vermek gerekir derlerdi.. ben vermedim şartlara bağlı gelişti kararlar beni buldu.. 

herkes için hayra çıkacak yollar, sevgiyle sarılan kollar dilerim.. 

yeni yılda daha çok hasbihal etmek niyeti ile.. 

♥

yeni yıl, yeni başlangıçlar ama eskimeyen şenliğimiz yakında yayında..

 

kış bitti bende bir değişiklik evimi taşıdım.. bu hafta onla meşguldüm ve daha yerleşemedim bile.. biliyorsunuz ki şenliği de hala devam ettirmeye çalışıyorum.. bu sefer liste biraz gecikmeli oldu ama gelecek bir kaç güne.. 

okumaya devam .. ♥

okuma şenliği: Kış 2022;

pandeminin üçüncü kışı gerçi ilk kışta bizim ülkemize henüz gelmemişti ama olsun, olay küresel böyle tanımlayabiliriz.. kimimiz çok okudu bu dönemde, kimimiz az, kimi okumayı bıraktı, kimi okumaya yeni başladı.. 

şenlik kurucumuz şimdilerde zar atıp liste yapıyor ama biz hala klasik listemize devam ediyoruz.. son üçüncü dönemdir gelen raporları listelememiş olsam da hepsini inceledim sayılır.. liste bildirmemiş olanlara da bir şey diyemiyorum o yüzden.. dua edelim de yönetici müsveddesi olarak bu sefer okuyanlar raporu yapayım  :))) eski işyerime gittim bugün, orada liste başı olanlara göndereceğim kitap paketlerini buldum.. içlerine koyduğum bi içimlik kahveler bayatlamış bile.. umarım bu şenlik bir tık daha iyi şeyler olur benim penceremde.. ♥

okuma şenliği: Güz 2021;

huhuuu... yaprakların kuruyup döküldüğü, rüzgarların estiği, yağmurların yağdığı güz mevsimi geldi.. dilerim ki hepsi kararında yaşanır, ayrılıklar hüzünler olmaz.. bizde yağmurlar camları tıklatırken, yapraklar parklarda savrulurken, bazen dizimizde battaniye, bazen omzumuzda şalımız ile okumaya devam edeceğiz.. bu bağlamda yeni kategorileri biraz eskilerden harmanlayıp hazırladım.. herkese keyifli okumalar dilerim.. ♥

Kurallar;

Etkinlik 1 Eylül'de başlar ve 30 Kasım 2021’de sona erer. Etkinliğe bu tarihler arasında canınızın istediği vakitte katılabilirsiniz. Okuduğunuz her bir kitabı aşağıdaki kategorilerden sadece bir'ine saydırabiliyorsunuz. Ancak, etkinlik devam ederken kategoriler arası okuduğunuz kitapların yerlerini değiştirebilirsiniz. 

okuma şenliği: YAZ 2021;

yaza girdik, az önce :) dışarıda sağanak sağanak yaz yağmuru, yeni kısıtlama ve serbestlik kuralları var.. yanınıza şemsiyenizi almadan çıkmayın.. fazladan bir saatimiz varken eve gelirken bir tık daha uzun bir yolu kullanabilir, yada otobüse binmeden önce durakta biraz daha etrafa bakabilirsiniz ki bu aynı zamanda bir kaç sayfa daha fazla kitap okuma zamanı olabilir değil mi? az daha sabır, biraz daha fazla kitap.. 

Kurallar;

Etkinlik 1 Haziran'da başlar ve 31 Ağustos 2021’de sona erer. Etkinliğe bu tarihler arasında canınızın istediği vakitte katılabilirsiniz. Okuduğunuz her bir kitabı aşağıdaki kategorilerden sadece bir'ine saydırabiliyorsunuz. Ancak, etkinlik devam ederken kategoriler arası okuduğunuz kitapların yerlerini değiştirebilirsiniz.