:::İstepan Şahverdi:::

kelimelerin bittiği anlardan biri bu.. ne denirki uzaklara giden bir dostumuzun, bir sevdiğimizin ardından..

ne denilebilinir ki?

hiç...

susarsın sadece.. bakarsın öylece, boşluğa takılır gözbebeklerin.. düşünürsün.. anlamsız gelir yaşamak..

dolaşırsın adımlarının nereye gideceğini bilmeden..

uyku zaten yok.. gözünü kapadığında canlanan anıların.. hepsi de gülümsetir seni yanağından damlalar süzülürken..

bir yandan tebessüm edersin..

onsuz geçen zamanlara yanarken, onlu geçen zamanlara sevinir şükredersin.. en güzelide zaten bu değilmi?

iyi ki vardı, iyiki onu tanıdım.. iyi ki onunla vakit geçirdim diyebilmek..

sıcacık maviş bakışlarını, tatlı tontiş ama kışın üşüyen ellerini, ferrari saatini, cuma günleri sinema matinelerini, akşam beşte ekmeğini alıp eve gitmelerini, Atatürk ile göz göze geldiğin anı anlatışını, bugün ne yiyoruz diye soruşunu.. unutmadık hiçde unutmayacağız.. sen her daim kalbimizdeydin.. ve hep orada olacaksın.. ne soğuk odalar nede kara toprak bizden alamayacak seni..

seni sevdik ve hep seveceğiz..

mekanın cennet olsun...

adım-burtek ailesi adına;

bursalı kızın.nilgün.