aldırma Reis;

Sen içerdeyken ben 
Sinemalara gittim 
Bütün filmlerini seyrettim 
O sevdiğimiz artistin 
Sen içerdeyken ben 
Vita kutularında çiçek yetiştirdim 
Sokakta top oynadım çocuklarla 
Ayakkabılarımı eskittim 

Güneşe karşı durdum sabahları 
Geceleri bir başıma yıldızları bekledim 
Annenin gönlüne su serptim 
Aldırma dedim aldırma 
Bir şarkı söyle bir dilek tut herkes için 
Bir ada rüzgarı gibi 
Sürtünerek geç hayata 
Bir sarmaşık gibi tutun 
Ve değer ver hatıralara 
Aldırma dedim 
Sen annesin, aldırma 
Sen içerdeyken ben 
Kiramı ödedim pijamalarımı giydim 
Haber bültenlerini izledim 
Gazetelerden kupon kestim 
Sen içerdeyken ben 
Sigara içtim, öksürdüm 
Otobüse bindim 
Fotoğraflarımıza baktım 
Acıyan yanlarımı körelttim 
Deniz kıyısında yürüdüm 
Manavdan soğan aldım 
Yeni çıkan şarkıları dinledim 
Kafeste beslediğimiz kuşu saldım 
Islık çaldım 
Sen içerdeyken ben 
Hep uyandım, sayıkladım 
Kanadım boyuna 
Takvimlur aldım 
Her gün bir yaprağını kopardım 
Deli ayrılığın 
Sen içerdeyken ben 
Gömleğimi ütüledim 
Sobada elimi yaktım 
Bir şiir yazdım 
Bir hercai menekşe aldım çiçekçiden 
Hani o alnına kader değmiş 
Hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmuş 
Hani o erken vurulmuş 
Gençliğimiz gibi dağıldım 
Sen içerdeyken ben 
Bir adını söyleyemedim 
Şöyle bağıra bağıra 
Bir yüzünü göremedim 
Görüş günlerinde 
Bir de eline değemedim 
Bir de yüreğine 
Şöyle kucaklayamadım bir de 
Ölümüne 
Sen içerdeyken ben 
Kapı kapattım, pencere açtım 
Mutfakta oyalandım 
Kanepede yattım 
Hatta bir yolluk aldım odaya 
Çok ta kulak asmadım 
Çokta koymadı bu bana 
Alt tarafı içerdeydin 
Alt tarafı bir yanımı alıp götürmüştün 
Bir yanımı 
Yani adamlığımı 
Yani gözlerimin ferini 
Yani canımı 
Alt tarafı şarkılar ölecekti 
Alt tarafı kanayacaktı kalbim 
İşte sensiz 
İşte nefessiz 
İşte kimsesiz bir sesti alt tarafı 
Her tarafım 
Yıldızlar yine oradaydı oysa 
Yazdıklarım 
Gözden kaçan o defter yapraklarında 
Boşver yüzyirmisekiz 
Hayat bir gemi 
Yürüt onu göreyim seni 
Boşver yüzyirmisekiz ha... 
Boşveriyor ya 
Aldırma reis 
Reis aldırmıyor ya 
Bir adını söyleyemedim 
Şöyle bağıra bağıra 
Bir yüzünü göremedim 
Görüş günlerinde 
Bir de eline değemedim 
Bir de yüreğine 
Şöyle kucaklayamadım bir de 
Ölümüne 
Sen içerdeyken ben 
Vitrinlerin önünden geçtim 
Minibüs duraklarında bekledim 
Simitçilerle yarenlik ettim 
Üstüme bir ceket aldım 
El tezgahlarında kitaplara baktım 
Sen içerdeyken ben 
Hiç oturup ağlamadım 
Hiç karartmadım umudu 
Hiç bulandırmadım onuru 
Öyle dimdik durdum ortada 
İşte burada ulan işte burada 
Böyle burada 
Hiç yıkılmadan 
Hiç utanmadan 
Ve hiç unutmadan 
Sen içerdeyken ben 
Gülen resmimi yaptırdım 
Sokaktaki ressama 
Her zaman yaptığım gibi 
Buzdolabını ayağımla kapadım 
Parkların banklarına adını kazıdım 
Adını kazıdım duvarlara 
Adını, adımın yanına yazdım 
Hiç unutmadım, utanmadım 
Korkmadım


[İbrahim Sadri]